Trener charakterów
Samuel L. Jackson przeciwko zbuntowanej młodzieży w grze, która zdecyduje o ich przyszłości.
Na ekranach kin zobaczyć można było wielu inspirujących trenerów. Nietypowym podejściem do gry i zawodników oraz godnym podziwu uporem zdobywali serca podopiecznych. Wśród nich poczytne miejsce zajmuje Ken Carter. Utytułowany zawodnik koszykarskiej drużyny liceum Richmond powraca do swojej dawnej szkoły, tym razem w zupełnie innej roli. Jego zadanie nie będzie łatwe – odchodzący trener pozostawia go z drużyną „trudnych” nastolatków, którzy talentu nie potrafią przekuć w zwycięstwo. Trener Carter pokaże im, że dzięki wytrwałości i ciężkiej pracy na boisku i w klasie, mają szansę na przyszłość. Szansę, której nikt im dotąd nie dawał.
Tytuły filmów o trudnych relacjach nastolatków z ich mentorami można by wymieniać w nieskończoność. Wystarczy wspomnieć o „Wytańczyć marzenia”, gdzie Antonio Banderas wprowadzał krnąbrną młodzież w tajniki tańca towarzyskiego. Na myśl przychodzi też „Gang z boiska”, w którym wychowankowie poprawczaka otrzymywali lekcję życia od samego Dwayne’a „The Rocka” Johnsona. Sprawia to, że seans „Trenera” wydaje się zwyczajną powtórką z rozrywki. Tego wrażenia nie zacierają przerysowani i sztampowi bohaterowie drugoplanowi. Wśród nich prym wiedzie Timo Cruz (Rick Gonzalez) – Latynos, który w przerwach od zajęć zajmuje się dilerką.
Film Thomasa Cartera ma jednak wielką zaletę. Jest nią Samuel L. Jackson. Aktor, wcielający się w rolę tytułowego trenera, charyzmą kradnie każdą scenę. Rozstawia po kątach partnerujących mu kolegów, między innymi Channinga Tatuma, który wtedy nawet nie śnił o obecnym statusie supergwiazdy. Pozostali aktorzy wpisują się w powierzone im role, odgrywając je boleśnie schematycznie. Szczególnie razi postać Kenyona (Rob Brown), którego perypetie z dziewczyną (Ashanti), niepotrzebnie odwracają uwagę i wydają
się być wciśnięte na siłę.
Niektórych drażnić mogą także fabularne klisze i szablonowi bohaterowie. Jednak mimo wad, „Trenera” ogląda się dobrze. Nie jest to dzieło wybitne. Ale gra aktorska Samuela L. Jacksona i świetne zdjęcia pozwalają poczuć emocje towarzyszące młodym ludziom, którzy swą przyszłość zawdzięczają poświęceniu jedynego człowieka, który w nich uwierzył.
reżyser: Thomas Carter
scenariusz: Mark Schwahn, John Gatins
gatunek: dramat, sportowy
produkcja: USA
premiera: 14 stycznia 2005
Bartek Czech
Na ekranach kin zobaczyć można było wielu inspirujących trenerów. Nietypowym podejściem do gry i zawodników oraz godnym podziwu uporem zdobywali serca podopiecznych. Wśród nich poczytne miejsce zajmuje Ken Carter. Utytułowany zawodnik koszykarskiej drużyny liceum Richmond powraca do swojej dawnej szkoły, tym razem w zupełnie innej roli. Jego zadanie nie będzie łatwe – odchodzący trener pozostawia go z drużyną „trudnych” nastolatków, którzy talentu nie potrafią przekuć w zwycięstwo. Trener Carter pokaże im, że dzięki wytrwałości i ciężkiej pracy na boisku i w klasie, mają szansę na przyszłość. Szansę, której nikt im dotąd nie dawał.
Tytuły filmów o trudnych relacjach nastolatków z ich mentorami można by wymieniać w nieskończoność. Wystarczy wspomnieć o „Wytańczyć marzenia”, gdzie Antonio Banderas wprowadzał krnąbrną młodzież w tajniki tańca towarzyskiego. Na myśl przychodzi też „Gang z boiska”, w którym wychowankowie poprawczaka otrzymywali lekcję życia od samego Dwayne’a „The Rocka” Johnsona. Sprawia to, że seans „Trenera” wydaje się zwyczajną powtórką z rozrywki. Tego wrażenia nie zacierają przerysowani i sztampowi bohaterowie drugoplanowi. Wśród nich prym wiedzie Timo Cruz (Rick Gonzalez) – Latynos, który w przerwach od zajęć zajmuje się dilerką.
Film Thomasa Cartera ma jednak wielką zaletę. Jest nią Samuel L. Jackson. Aktor, wcielający się w rolę tytułowego trenera, charyzmą kradnie każdą scenę. Rozstawia po kątach partnerujących mu kolegów, między innymi Channinga Tatuma, który wtedy nawet nie śnił o obecnym statusie supergwiazdy. Pozostali aktorzy wpisują się w powierzone im role, odgrywając je boleśnie schematycznie. Szczególnie razi postać Kenyona (Rob Brown), którego perypetie z dziewczyną (Ashanti), niepotrzebnie odwracają uwagę i wydają
się być wciśnięte na siłę.
Niektórych drażnić mogą także fabularne klisze i szablonowi bohaterowie. Jednak mimo wad, „Trenera” ogląda się dobrze. Nie jest to dzieło wybitne. Ale gra aktorska Samuela L. Jacksona i świetne zdjęcia pozwalają poczuć emocje towarzyszące młodym ludziom, którzy swą przyszłość zawdzięczają poświęceniu jedynego człowieka, który w nich uwierzył.
reżyser: Thomas Carter
scenariusz: Mark Schwahn, John Gatins
gatunek: dramat, sportowy
produkcja: USA
premiera: 14 stycznia 2005
Bartek Czech
